Η Ανθηδόνα ήταν ομηρική Βοιωτική πόλη στα παράλια του βορείου Ευβοϊκού κόλπου. Τα ερείπιά της βρίσκονται περίπου 15 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Χαλκίδας.
Υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία της πόλης σύμφωνα με τον Παυσανία τον περιηγητή. Ονομάστηκε έτσι από μια νύμφη με το όνομα Ανθηδόνα ή από τον Άνθα τον γιο του θεού Ποσειδώνα και της Αλκυόνης, της κόρης του τιτάνα Άτλαντα
Πρώτη αναφορά για την πόλη κάνει ο Όμηρος στην Ιλιάδα και συγκεκριμένα στην ραψωδία Β’, στον κατάλογο των πλοίων. Μάλιστα ο Όμηρος της δίνει το προσωνύμιο «εσχατόωσαν» που σημαίνει η πιο απομακρυσμένη από γεωγραφικής άποψης πόλη των Βοιωτών προς τον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο.
Η Ανθηδόνα αποτελούσε το λιμάνι των Θηβών στον βόρειο Ευβοϊκό.
Στην περιοχή φημολογείται ότι υπήρχαν Καβείριον ιερό, ναοί αφιερωμένοι στην Δήμητρα και τον Διόνυσο καθώς και ιερό μαντείο .
Η Ανθηδόνα ήταν πλούσια και ευημερεύουσα πόλη, με όμορφα μνημεία και κυρίως πολύ σπουδαία ναυπηγεία αφού κατά τον Πελλοπονησιακό πόλεμο και επί Θηβαϊκής ηγεμονίας παρατηρείται οικονομική άνθιση της Βοιωτίας και των γύρο περιοχών.
Η Ανθηδόνα ήταν παρούσα και στην Τρωϊκή εκστρατεία όπως αναφέρει και ο Όμηρος και έχει μακρά και αξιόλογη ιστορία.
Ένας από τους σπουδαιότερους λόγους ευημερίας της πόλης ήταν τα εργαστήρια βαφικής που διέθετε, όπου παρασκευάζονταν η πορφύρα και τα περίφημα και πανάκριβα πορφυρά ενδύματα. Η πορφύρα παραγόταν από τον βρασμό οστράκων τα οποία αφθονούσαν στην περιοχή και οι κάτοικοι ήταν εξειδικευμένοι στην αλιεία αυτών των οστράκων που τους προσέφερε ένα σπουδαίο εισόδημα.
Η υπερβολική αλίευση ή ίσως και κάποια ασθένεια είχε σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση αυτών τον κοχυλιών και σήμερα μόνο κάποια απομεινάρια τους βρίσκουμε διάσπαρτα στις γύρω παραλίες.
Η φυλή που κατοίκησε την περιοχή ήταν μάλλον οι Ίωνες ενώ οι πρώτοι αλιείς των κοχυλιών της πορφύρας Φοινικικά φύλα ήταν οι Φοίνικες.
Σημαντικός αρχαιολογικός οδηγός για τη πόλη της Ανθηδόνας αποτελεί ο αρχαίος Έλληνας περιηγητής Παυσανίας με έργο του «Ελλάδος Περιήγησις» και συγκεκριμένα τον τόμο «Βοιωτικά».
Με τις ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, μεταξύ των οποίων ναοί των Καβείρων, της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης. Επίσης κοντά στο λιμάνι της πόλης έχει βρεθεί και παλαιοχριστιανική βασιλική εκκλησία, των υστερορρωμαϊκών χρόνων.
Σημαντικό μυθολογικό πρόσωπο από την Ανθηδόνα ήταν ο Γλαύκος ο Ανθηδόνιος, ο οποίος ήταν θαλασσινή θεότητα.
Ήταν ένα είδος Τρίτωνα, από τη μέση και πάνω άνδρας και από την μέση και κάτω ψάρι.
Σώζεται αρχαίο νόμισμα που φέρει στη μία όψη του τη μυθολογική παράσταση του Γλαύκου στο αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας.
Εδώ τα καράβια των Αρχαίων Φοινίκων άραζαν και μετέφεραν τα όστρακα ‘’πορφύρια’ για την παραγωγή της περίφημης βαφικής ύλης.
Η παράδοση αναφέρει ότι από το λιμάνι της Ανθηδόνος αναχώρησε η ‘‘Αργώ’‘ για την εκστρατεία που έφερε το χρυσόμαλλο δέρας.
Το λιμάνι της Ανθηδόνας ήταν ευρύχωρο για τα δεδομένα της εποχής, διέθετε ακόμα και δύο λιμενοβραχίονες, το στόμιο των οποίων μπορούσε να κλείνει με αλυσίδα με σκοπό τη προστασία του λιμένος από εχθρικές επιδρομές, όπως επίσης και από τους ισχυρούς βοριάδες.
Η πόλις επήλθε σε παρακμή κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου, λόγω των επιδρομών πειρατών. Αυτό ανάγκασε τους κατοίκους της να αποτραβηχτούν προς το εσωτερικό και συγκεκριμένα στις βόρειες υπώρειες του όρους Μεσσάπιο (σημερινή ονομασία Κτυπάς) και να ιδρύσουν έναν κτηνοτροφικό οικισμό που αποτέλεσε τον πυρήνα της σημερινής κοινότητας των Λουκισίων.
Κατά τη μετάβασή τους από την παραλία στις υπώρειες του όρους μετέφεραν οικοδομικό υλικό από τα προγενέστερα κτίσματα με το οποίο εν μέρει χτίσθηκε ο μικρός ναός του Αγ. Γεωργίου.
Μέσα στο ειδυλλιακό τοπίο που δημιουργούν οι ελαιώνες, 500 μέτρα από το Κτήμα μας και σε απόσταση περίπου 15 χλμ. από την πόλη της Χαλκίδας βρίσκεται ο αξιόλογος μικρός βυζαντινός ναός του Αγίου Γεωργίου.
Το μνημείο, σύμφωνα με τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία, θα μπορούσε να χρονολογηθεί στον πρώιμο 12ο αιώνα. Η τοιχοποιία του είναι προσεκτικά κτισμένη από πελεκημένους πωρόλιθους με το πλινθοπρίκλειστο σύστημα και ο τρούλος του, που ανήκει στον λεγόμενο «αθηναϊκό» τύπο, είναι οκτάπλευρος με πώρινους κιονίσκους στις γωνίες.
Είναι επίνειο των Λουκισίων, και είναι χτισμένη πάνω στην αρχαία πόλη της Ανθηδώνας. Διαθέτει όμορφο παραλιακό πεζόδρομο ενώ είναι τουριστικά αναπτυσσόμενη. Η παραλία είναι με άμμο, ενώ ο προσανατολισμός της είναι βόρειος.
Μόλις 15 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Kτήμα Ανθηδών, θα βρείτε την πολυσύχναστη πόλη της Χαλκίδας γεμάτη με γραφικές ψαροταβέρνες και μπαράκια. Παγκοσμίως διάσημη για το φαινόμενο του Ευρίπου, όπου η ροή της θάλασσας αλλάζει κατεύθυνση κάτω από την παλιά γέφυρα κάθε έξι ώρες. Αυτό το μοναδικό φαινόμενο επηρεάζεται από το φεγγάρι. Κάθε έξι ώρες το νερό της θάλασσας ανεβαίνει (παλίρροια) και τις επόμενες έξι ώρες πάλι πηγαίνει προς τα κάτω (άμπωτης).
Ο πρώτος που ανακάλυψε την αιτία του φαινομένου ήταν ο Αριστοτέλης (384 – 322 π.Χ.) και ο Ερατοσθένης (275-195 π.Χ.).
Στην περιοχή Ανθηδώνα, στην οποία πρωτοαναφέρθηκε ο Όμηρος στην Ιλιάδα, βρίσκετε το KTHMA ΑΝΘΗΔΩΝ.
Τοποθετημένο αμφιθεατρικά, συνδυάζει ένα μοναδικό τοπίο βουνού και θάλασσας με εκπληκτική πανοραμική θέα τον Ευβοϊκό κόλπο.
Στο κτήμα μας μπορεί κανείς να απολαύσει μια μοναδική αγροτουριστική εμπειρία, καθαρό αέρα και ησυχία, μακριά από το θόρυβο της πόλης.
O επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να ζήσει, να αισθανθεί και να γευτεί την αληθινή εμπειρία της φύσης απολαμβάνοντας ένα περιβάλλον, αβίαστης λιτής πολυτέλειας, με τοπικό χαρακτήρα και όλες τις ανέσεις.
